Onverwachts terug naar huis en terug naar Thailand

De dag nadat ik mijn laatste reisblog gepost heb waren we op Koh Phangan, de laatste dag op dit eiland en hierna zouden we naar Koh Tao gaan. We hadden nog een scootertje en hebben daarmee nog watervallen en stranden bezocht. Om 15u moesten we het scootertje weer inleveren. Christien en Marco gingen wat chillen op het strand en ik ben een stuk gaan lopen. Om 17u kwam ik terug en ging ik even op de WiFi. Ik had een appje van Jacoline met het vreselijke nieuws dat mijn opa was overleden. Hij was de laatste tijd al wat zwakker en hij lag in het ziekenhuis i.v.m. pijn door ingezakte ruggenwervels. Door zijn zwakke gezondheid was ik mij ervan bewust dat het mogelijk zou zijn dat hij zou kunnen overlijden in de tijd dat ik weg zou zijn. Daarom had ik al een goede reisverzekering afgesloten en met mijn moeder afgesproken dat ze mij zou bellen zodra er iets was. Helaas was dit al zoveel sneller dan iedereen had kunnen indenken. Ik was in shock van het nieuws en wilde direct naar huis, Marco wilde ook mee. Christien was er op dat moment voor mij en zij wilde mee terug gaan. Dit hadden we vooraf besproken maar als het moment daar is is het toch anders. Toch wilde ze mee, iets wat ik zo lief vind van haar dat ik het niet in woorden kan uitdrukken <3. Christien heeft alles met de verzekering geregeld, nog wel een geregel maar ze hebben ons zo goed geholpen! Erg fijn! 14u nadat ik het nieuws gehoord had gingen we onderweg naar huis. Een 36u durende reis. Een boottocht, busreis en 3 vluchten later waren we in Nederland. Onderweg was ik erg van slag en kon het maar niet bevatten dat Opa echt overleden was. Iets was ik pas besefte toen ik bij de kist van mijn opa stond en alle verdrietige familieleden zag. Een hele moeilijke week heb ik doorgemaakt samen met mijn familie. Wat ik hier verder nog over kwijt wil is dat ik blij ben dat ik terug in Nederland was om afscheid te kunnen nemen, dit kan ik niet meer over doen.

Na een moeilijk afscheid zijn we 3 februari teruggegaan naar Bangkok. Daar heb ik de draad weer een beetje op kunnen pakken maar het blijft nog steeds erg onwerkelijk.
In Bangkok aangekomen dachten we dat het leuk zou zijn om naar de Khao San Road te gaan. Toen we er aankwamen zag het er erg gezellig uit, veel muziek, terrasjes, kraampjes en mensen op straat. Wij in het eerste en goedkoopste hostel een kamer gehuurd zodat we de tassen konden droppen. Je hoorde de muziek in de kamer maar de mevrouw van het hostel zei dat dat om 2u zou stoppen, prima vonden we dat want voor die tijd zouden we toch niet slapen waarschijnlijk omdat we in het vliegtuig hadden geslapen. Wij door de Khao San Road heen, het eerste stukje was nog grappig maar al snel werden we gek van alle herrie, straatverkopers en vieze mannetjes die kaartjes voor de Ping Pong shows verkopen. Wel grappig om het allemaal mee te maken maar aan die weg een hostel boeken was misschien toch een stapje te ver aangezien het toch door ging tot een uurtje of 4-5 haha. Terug in het hostel hebben we plannen gemaakt voor de volgende dag. We hebben in Bangkok Chinatown bezocht, chatuchak weekendmarkt bezocht en in het park rondgelopen. De dag erna wilde we graag naar Kanchanaburi, een stadje in de buurt van Bangkok. Hier zijn we met een minibus vol met locals naar toe gereden. Kanchanaburi is een leuk stadje aan een rivier met veel historie uit de Tweede Wereld Oorlog. We gingen vanaf het busstation op zoek naar een hostel en dit deden we samen met 2 Canadezen, aardige mensen! We kwamen uiteindelijk uit bij Het hostel Jolly Frog waar n maar 1 kamer was die de Canadezen al gelijk namen zonder even te vragen aan ons of wij die kamer niet wilden. Maar goed prima hoor dan zoeken wij wel wat anders. Al was dit voor Christien niet fijn want die stortte in elkaar omdat ze ziek was. Ik ben toen op zoek gegaan naar een hostel en vond om de hoek een ander hostel. Nog goedkoper ook! We kregen een kamer met een groot eenpersoonsbed voor €2,25 p.p per nacht haha. Prima hoor, best te doen en we moeten ook aan ons budget denken. Christien ging slapen en ik ben nog even het stadje ingegaan, zag er erg gezellig uit! In een leuk tentje at ik een lekker pittig Thaise bord met groenten en vlees! Heerlijk dat Thaise eten, al heb je er wel echt liters water bij nodig. De volgende dag hebben we uitgeslapen tot in de middag, natuurlijk weer een fijne jetlag opgelopen die nu wel wat langer duurde! Christien voelde zich gelukkig al een stuk beter. Smiddags gingen we naar de bridge over de river Kwai, een brug die veel betekend heeft in de tweede wereldoorlog, teveel om nu te typen maar als je geïnteresseerd ben moet je maar eens Googlen. Ook hebben we een Chinese tempel bezocht en hebben we aan de rivier een prachtige zonsondergang gezien. Op de rivier liggen veel drijvende huisjes en restaurants, de Thaise mensen kwamen daar bij elkaar om eten te maken ennatuurlijk op te eten. De huizen op het water werden regelmatig verplaatst, een leuk gezicht was dat!. Toen we terug naar de scooter wilde gaan konden we deze niet meer vinden en dachten we dat die gejat was. Wij zoeken en toen we in een smal steegje wilde kijken werd Christien bijna in haar been gebeten door een hond en viel ze ook nog is tijdens het wegrennen. We schrokken ons kapot want een beet van een dier wil je niet hebben en hier al helemaal niet want dan heb je kans op hondsdolheid. Ook al zijn we hier tegen ingeënt je moet dan alsnog 3 prikken halen binnen 48u. Ze hield er geen beet maar wel schrammen, een zere teen en angst voor Thaise honden aan over. Uiteindelijk vonden we de scooter wel weer terug, gewoon op de plek waar we die neergezet hadden ergens langs de kant van de weg. Maar in Thailand is het zo'n chaos dat je het niet meer goed herkend allemaal.
Savonds zijn we nog naar een night market geweest en hebben we nog wat rondgereden op de scooter die we gehuurd hadden. Gezellig stadje met aardige mensen, in Bangkok en Koh Phangan merk je dat de Thaise mensen zo gek worden van de toeristen dat ze niet meer aardig zijn. In Kanchanaburi is het niet zo toeristisch en zijn ze gelukkig een stuk aardiger.
De volgende dag stonden we vroeg op en gingen we op het scootertje naar het Hellfire pass Museum en de Death trail. Het was 80 km verderop dus dat was een aardige rit maar wel erg leuk om zo wat van de omgeving te zien! Het museum was erg indrukwekkend en door middel van een koptelefoon kregen we in het Nederlands informatie over de Hell Fire Pass en Deathtrail. Tijdens de Tweede Wereld oorlog wilde ze een spoorlijn aanleggen van Thailand naar Myanmar om daar het leger te bevoorraden. Dit kon niet via een andere weg dus moest er een spoorlijn aangelegd worden tussen de rotsen. Japanse, Australische en Nederlandse krijgsgevangenen en ook Aziatische mensen werden in ingezet om dit werk te doen onder vreselijke omstandigheden, harde straffen, slechte hygiene, weinig eten en ziektes. Ze moesten lange dagen werken, zeker toen ze besloten dat het nog sneller klaar moest zijn (de zogenaamde speedotijd) uiteindelijk is het gelukt maar vraag niet hoe, vele mensen zijn overleden tijdens het maken van deze spoorlijn vandaar ook de namen Hell Fire en Death trail. Ik kan er nog veel meer over vertellen maar als je meer wil weten moet je maar op Google zoeken ernaar;). We hebben ook op de spoorlijn gestaan en dat was erg indrukwekkend. Bijzonder om wat meer te weten te komen over de historie van een land.
Toen we terug gingen besloten we om nog naar een waterval te gaan. Goed verhaal maar er was geen water te zien, ja 1 ministraaltje haha. Toen zijn we langs een marktje gereden waar ze 20 kraampjes hadden met alleen maar bananenchips en allerlei varianten erop. De meeste zaten zo vol met suiker dat ze een berg van aan elkaar geplakte bananenchips konden maken ervan.
Hierna zijn we na een tijdje zoeken en vragen naar de Giant tree gereden. Een boom zo groot dat was gewoon echt bizar. Toen we terug wilde gaan stopte de scooter erop eens mee, bleken we zonder benzine te staan, vaag want er zat nog in en van die metertjes klopt dus ook niets. Wij een auto aangehouden om te vragen of ze een tankstation in de buurt wisten. De lieve mensen wilde het wel voor ons halen, erg aardig van ze :-). Savonds hebben we in een gezellig tentje gegeten en hebben we nog wat rondgelopen.
De volgende dag wilde we al vroeg opstaan om naar watervallen te gaan. Helaas was dit mislukt en kwamen we pas eind van de ochtend uit bed. Maar we dachten dan gaan we er maar iets korter heen alleen ging de bus pas een uur later. Pff dat was echt balen. Het gaat hier toch een stuk anders als dat we gewend zijn en daar worden we ons steeds meer van bewust. Toen maar wat rondgelopen bij de rivier en wat gezeten. Erg mooi uitzicht hadden we daar en we zaten erg relaxed! Savonds namen we de bus naar Chiang Mai. We dachten we nemen de goedkoopste optie en daar hadden we geen spijt van aangezien het een goeie bus was met relaxte stoelen! Een busrit van 12 u voor €13,50 echt te bizar hoe goedkoop dit land is. Nu zijn we in Chiang Mai en gaan we daarna naar Pai waar ik in mijn volgende verslag meer over zal vertellen.

Liefs, Annemarie