Silence in The Philippines

Vanuit Siem Reap in Cambodja vlogen we naar Manilla. Terwijl we in de rij stonden om in te checken zagen we tot onze schrik dat we een retourticket moesten hebben, en dat hadden we natuurlijk niet... Oeps... Christien kreeg het voor elkaar om ondanks de slechte WiFi een fake ticket te maken. Tijdens het inchecken keek de mevrouw wat bedenkelijk maar keurde het toch goed!
Hulde! Dat was een pak van ons hart. Toen op naar Manilla waar we 8u moesten wachten op de volgende vlucht naar Cebu. De mensen in de Filipijnen zijn erg vriendelijk en de eerste indruk was goed! We besloten wat rond te lopen over het vliegveld en Christien heeft nog even geslapen. voor de volgende vlucht zijn we naar de incheckbalie gegaan maar die konden we dus helemaal
niet vinden, bleek dat we naar een andere terminal moesten, weer gebrek aan informatie vanuit de vliegmaatschappij. We moesten met een shuttlebus naar de andere terminal en volgens de meneer van air asia zouden we dit makkelijk gaan halen. Maar in de Filipijnen is het dus het tegenovergestelde als in Nederland. Iedereen is lekker kalm en behalve het vliegtuig (ook niet altijd) en de Ferry is alles laat. Wij in de shuttlebus maar de buschauffeur deed lekker kalm aan en was niet onder de indruk van ons gestress. En dan heb je nog is de files dat is gewoon niet normaal meer, geloof me, je kan 4u doen over een stukje van normaal een kwartier. Het zou er om gaan hangen of we de vlucht zouden halen. Gelukkig liet de buschauffeur ons er als eerste uit en renden we naar de incheckbalie en door de douane, gelukkig haalde we het vliegtuig net. Volgende keer maar goed kijken naar de terminals, al zou het logischer zijn als de vliegmaatschappij dit gewoon aan zou geven :-|. Na anderhalf uur vliegen landde we op Cebu. Daar namen we een taxi naar het hostel maar voordat we daar aankwamen stonden we eerst wel een paar uur in de file, gelukkig was er een goede airco in de auto en hebben we ondertussen een dutje gedaan. Eindelijk aangekomen bij het hostel werden we vriendelijk ontvangen door het personeel en besloten we de rest van de dag maar beetje bij te komen van het reizen. De volgende dag gingen we met de bus naar Maya. Dit zou een reis zijn van zo'n 4u. Er was een lokale bus en een Vip bus. We namem de lokale bus omdat die het goedkoopste was. Maar toen we eenmaal uit de file door de bergen en over hobbelige wegen reden hadden we er al snel spijt van. Wat een ellendige bus was dit zeg. De chauffeur reed zo hard dat we door de bus heen stuiterde. Er was geen airco in de bus en er reisden 2 hanen mee in een mandje die iedere 5 min hun bek opentrokken. Een 4u lange achtbaan leek het wel. Gelukkig maakte de mooie omgeving het een beetje goed. Eenmaal aangekomen in Maya namen we de Ferry naar Malapascua eiland. Nu zagen we de Filipijnen zoals je die op plaatjes ziet<3. Prachtig helderblauw water, witte stranden en mooie bootjes! Het eiland was ook prachtig! Vriendelijke mensen en leuke huisjes. We gingen op zoek naar een duikschool en een hostel. Na wat rondvragen voelde we ons het beste bij de duikschool Little Mermaid. Hun wisten ook een leuk hostel voor ons waar ook nog plek was voor ons. Nadat we onze spullen hadden gedropt gingen we naar de duikschool om onze vele vragen te stellen over het duiken en om ons in te schrijven. Savonds bleven we daar aan de bar hangen en begonnen we gelijk met het leren van de theorie, jaja we moesten weer aan de bak. Het leren was voor mij al wat langer geleden dan voor Christien maar gelukkig was het interessante lesstof ;-). De volgende ochtend kregen we instructies over het duiken en welke technieken we gingen leren. Ook leefde we welke duikspullen we nodig hadden en hoe we de spullen klaarmaakte om te duiken. Daarna gingen we met een boot naar ondiep water om te oefenen. We waren met nog 2 andere mensen die uit Israël kwamen. Nadat we alle spullen aan hadden en alles gecontroleerd hadden gingen we het water in. In het begin was het een beetje eng maar Christien en ik hadden het vergeleken bij de Israëliërs snel te pakken. De Israëliërs gingen halverwege terug maar de boot omdat ze het nogal eng vonden maar gelukkig konden wij nog verder oefenen met de technieken. Na een uurtje gingen we terug omdat het water de onrustig was om te kunnen oefenen. Smiddags gingen we naar een zwembad om verder te oefenen en dit ging stukken beter. Al merkte we al snel dat wij veel langer met de lucht deden dan de Israëliërs en dat was nogal irritant omdat we dan veel korter onderwater waren en minder konden oefenen. Zeker toen we de de volgende dag de open water duik gingen maken. Bij de 2e duik stelde de instructeur voor dat hun halverwege een nieuwe fles zouden halen zodat we een diepere duik konden maken. Maar dat maakte geen verschil want zelfs hun 2e fles was sneller leeg als die van mij. Zwaar irritant en we ergerde ons kapot aan hun, ook omdat ze nogal veel domme vragen stelde. De laatste duiken maakte we in 2 groepen gelukkig en wij kregen een andere instructeur, een nederlandse duikinstructeur was dat, dat was erg leuk! De examenduik was stiekem tot 22 meter ipv 18 meter. Wat was dat duiken gaaf zeg! Tijdens het leren lag de focus meer op de technieken en konden we niet echt op de omgeving letten maar tijdens de laatste duiken wel en zagen we mooie vissen en koralen. Zo'n andere wereld is het onderwater, echt prachtig. Helaas kreeg ik tijdens de open water duiken steeds meer last van m'n oren, ik besloot om de afdalingen zo rustig mogelijk te doen en als het klaren niet lukte iets verder omhoog te gaan en dan weer rustig af te dalen. Dit werkte redelijk maar ik had veel pijn. Ik werd ook erg verkouden en merkte dat m'n gehoor minder werd. Gelukkig heb ik wel m open water certificaat gehaald en een extra certificaat voor diepe duiken want we hebben ook nog een diepe duik gemaakt om de treasure haai te spotten en die hebben we gezien. We gingen sochtends vroeg naar 29 meter diepte waar een soort schoonmaak plaats was voor de haaien en zagen daar 4 haaien vlakbij voorbij zwemmen, prachtig was dat. Treasure haaien zijn haaien met lange punt staarten en komen alleen voor rondom Malapascua island. Supergaaf dat we ze gezien hadden! Dit was een hele overwinning dat er dit gedaan hebben want 4 dagen ervoor hadden we nog geen meter gedoken. Daarom kochten we allebei een shirt en een houten beeldje van de haai. Het duiken voelde voor mij al snel vertrouwd maar door de pijn in m'n holtes en oren kon ik er niet optimaal van genieten. Daarom besloot ik om voorlopig maar even niet te duiken tot het weer helemaal beter was. Na 6 dagen op dit prachtige en relaxte eiland moesten we helaas weer verder omdat er nog meer op de planning stond. Hier baalde we allebei van want we hadden het erg naar ons zin. Maargoed, we gingen nu naar Bohol en dat scheen erg mooi te zijn. We moesten hiervoor terug naar Cebu city en namen de Ferry terug naar Maya. Terug naar Cebu city besloten we de Vip bus te nemen en dit was een stuk minder erg als de lokale bus, al rijden ze nog steeds als malloten :-|. Eenmaal aangekomen in Cebu gingen we naar het zelfde hostel waar we de eerste nacht hadden geslapen. De volgende dag gingen we met de ferry naar Bohol. Hier aangekomen namen we een trycycle (een motor met een zijspan) naar Alona beach. De meneer van de trycycle wilde de tassen achterin doen maar dat was niet erg veilig want het kon er zo uitgehaald worden. Daarom zaten we opgepropt in het karretje met de tassen erbij! Sowieso zit je hier al snel opgepropt want alle Aziaten zijn minimaal 2 koppen kleiner als wij haha. Alona beach is the place to be in Bohol. Het strand was niet heel bijzonder maar er waren veel gezellige tentjes aan het strand. Na een tijdje zoeken vonden we een redelijk goedkoop guesthouse, dropte we onze tassen en gingen we bij een leuk tentje wat eten en aan het strand wat drinken. Regelmatig kwamen er kindjes een liedje voor ons zingen, altijd hetzelfde liedje namelijk All of me van John Legend. Dat was ergens wel zielig want ze deden dit om geld te verdienen.
De volgende dag gingen we met een toer langs de bezienswaardigheden van Bohol. Zo bezochten we een Tarsiers centrum. Piepkleine beestjes met monstergrote ogen, echt heel schattig :-). Ook gingen we naar de chocolate hills. Prachtige bruine heuvels vandaar de naam chocolate hills. Ook bezochten we een vlindertuin. Hierna stonden nog andere dingen op het programma maar die vonden wij minder interessant en besloten dit over te slaan. Helaas voor ons waren er 2 ober enthousiaste Koreanen die alles van het programma wilde zien en doen. Dat betekende dus dat we veel moesten wachten maar gelukkig waren er nog 2 andere Nederlanders waar we veel mee gepraat hebben en souvenirsshops waar we wat souveniertjes kochten. Christien kocht het na lang twijfelen een ukelele, echt een superleuk ding! Komende tijd gaan we leren hoe we dit moeten spelen en misschien koop ik er ook wel 1 dan :-). Mocht ik er echt niks van bakken zal het altijd nog leuk staan in m'n huis!. Savonds gingen we naar een Australische bar aan het strand. Het was erg gezellig en de WiFi was goed, dat was ook wel weer eens prettig ;). De volgende dag sliepen we een tijdje uit en namen we een tricycle naar de Ferry en gingen we terug naar Cebu city waar we de bus namen naar Oslob. Leuk al die eilandjes maar het kost wel een hoop tijd al dat reizen. De vakantie was deze dag begonnen in de Filipijnen(holy week) en het was erg druk bij het busstation. Als er een bus aankwam rijden sprongen de mensen er al in voordat deze stil stond, bizar. Gelukkig hoefde we niet lang te wachten. Na een lange reis waar we meerdere keren ons leven aan onze ogen voorbij zagen vliegen kwamen we aan in Oslob. Pff wat een vreselijke busritten. We liepen een hostel binnen waar we 3 Nederlandse mannen en een Belg tegen kwamen en die nodigde ons uit om een drankje met hun te doen. Daar waren we wel aan toe na een halve dag reizen. Ze hadden de grootste verhalen en het was erg gezellig. Omdat dit hostel nogal duur was voor ons regelde ze een goedkopere en gave ons informatie over het zwemmen met de walvishaaien, dit hadden hun al gedaan. Na wat gegeten te hebben en een drankje gingen we slapen wat bijna onmogelijk was in de sauna kamer. Gelukkig moesten we al om half 6 op om te zwemmen met de walvishaaien. We kochten een kaartje en kregen instructies. Het was al ontzettend druk maar doordat het een soort lopende band werk systeem was waren we al snel aan de beurt:-p. We stapte in een bootje en zo'n 150 meter van het strand lagen allemaal bootjes in een rij voor deze rij lagen een aantal bootjes die de walvishaaien voerde. Wauw wat een grote beesten zijn dat zeg (zo'n 12,13 meter) en zo dichtbij :-| bizar. We sprongen in het water en konden met de walvishaaien mee zwemmen. Al mochten we niet te dichtbij komen er was bijna geen ontkomen aan. We hadden de go pro meegenomen en de guide maakte veel foto's. We hebben er veel gezien. Als ze hun bek open deden ontstond er een draaikolk en moesten we ons goed aan de boot vasthouden om niet opgeslokt te worden haha, oke dat is wel heel overdreven haha;-). We zwommen een half uur met de haaien en probeerde mooie foto's te maken wat door de helderheid van het water goed lukte. Hierna namen we na een ontbijt en een douche de bus terug naar Cebu city :-| gelukkig reed deze buschauffeur wat normaler. In Cebu city aangekomen gingen we naar het vliegveld want we hadden een vroege vlucht naar manilla, we wilde liever niet snachts door Cebu city. Dit betekend dat we lang moesten wachten op het vliegveld. Het vliegveld was nogal klein en er was niet veel te doen. We besloten om naar het hotel naast het vliegveld te gaan om te vragen of we daar in de lobby mochten crashen. De mensen waren erg vriendelijk en we mochten daar blijven. Wat een luxe bedoeling was het daar zeg, dat waren we niet meer gewend. Al was alles wel superduur. We gingen er wat eten en keken verlekkerd naar het immense buffet wat er stond. Helaas onbetaalbaar voor ons maar de lieve obers schoven ons wat lekkere dingen toe en daar hebben we goed van genoten. Iets te goed wat we niet meer gewend zijn en we dus buikpijn hadden van het vele lekkere eten haha. Ik was aardig verrot en besloot te gaan slapen maar al snel werd ik door een bewaker gevraagd of ik niet wilde slapen. Dus sneakte we in een soort conference room en gingen we op de grond slapen. Ik tenminste want Christien was niet moe en druk aan het FaceTimen haha. Het was een donker hokje en daar werden we al snel gesnapt door een schoonmaker die zich helemaal kapot schrok en dacht dat we geesten waren. Ik geloof dat die mensen wel een half uur voor de deur hebben staan overleggen over wie er naar binnen ging zo bang waren ze, tenminste dat hoorde we daarna haha. De ober die ons bediend had snapte dat we geen kamer konden betalen en wees ons een ander bankje aan. Helaas werden we daar weer weggestuurd door de bewaker en gingen we maar weer in de lobby zitten. Pff wat een gedoe allemaal haha, maar wel erg grappig. In de lobby sliepen we nog een paar uurtjes zittend en toen was het eindelijk tijd om naar het vliegveld te gaan. Gelukkig ging dit allemaal zonder problemen en na 2 vluchten kwamen we aan op Palawan. Het was een klein vliegveld dus we stonden al snel buiten in de hitte en gingen op zoek naar een hostel die we al snel vonden. Savonds ontmoette we en stel uit Canada waar we gezellig een drankje mee gedaan hebben. Hun gingen de dag erna een toer doen naar de underground river en ze vroegen of we meewilden. We hadden nog geen plannen en besloten om mee te gaan. De volgende dag kamen we er alleen wel achter dat hun in een andere minivan als ons zaten maar we kwamen elkaar bij de rivier weer tegen! We gingen met een minivan naar een plek 2 uur verderop en gingen met een boot naar een eilandje waar we met een kano de ondergrondse rivier in gingen. Dit is een rivier in de grotten, erg mooi om te zien. Er hingen duizenden vleermuizen aan de grotten en ook vlogen er wat in het rond. De grotten hadden allerlei figuren en de guide wees deze aan met zijn zaklamp. Ook hadden we een audio tour waar we veel informatie te horen kregen over de grotten. Ik voelde me steeds zieker worden en ben toen we terugkwamen gauw in bed gekropen. De volgende dag gingen we met een minibusje naar El Nido. Ik voelde me nog steeds erg ziek, ik had koorts, oorpijn, hoorde slecht en verkouden. In El Nido aangekomen zochten we een hostel en zijn daarna op zoek gegaan naar een dokter. De huisartsen poet stelde niet veel voor en van hygiene en privacy hebben ze nog nooit gehoord denk ik want de dokter behandeld gerust 3 mensen tegelijk en de dokterskamer zag er ook niet bepaald fris uit terwijl hij vertelde dat hij ook wel eens operaties deed op de behandeltafel. Dit ging allemaal nogal drastisch tegen mijn gevoel en ik was blij dat ik alleen pillen nodig had en weer kon vertrekken. Oorontsteking en voorhoofdsholte ontsteking heb ik, en waarschijnlijk een gat in m'n trommelvlies. Dit alles veroorzaakt door duiken. Hier zag ik dus mijn droom in duigen vallen want duiken zal er waarschijnlijk nooit meer in zitten voor mij. Hier baalde ik echt vreselijk van want één van doel van deze reis was duiken. Maargoed ik heb in ieder geval een aantal keer kunnen duiken en ook de zeldzame treasure haai gezien! En wie weet kan het later wel weer. Ik kreeg antibiotica, oordruppels en iets voor de verkoudheid. Ik ben gelijk m'n bed ingekropen want ik voelde me goed ziek, de volgende dag ook heel de dag geslapen. Erg vervelend om niets te horen, ook praatte ik zelf erg zacht omdat ik m'n eigen stem 10x zo hard hoorde, vreselijke vervelend. Smiddags kwam Christien naar het hostel en had ze Anne en Thomas meegenomen, een leuk stel die we al eerder hadden ontmoet. Ook had ze balut meegenomen, een Filipijnse delicatesse namelijk een kippen embryo. Dat wilde we natuurlijk wel eens proberen en we begonnen met het ontleden van het ei.Het zag er best smerig uit en er zat echt een heel klein kuikentje in al :-o. Maargoed als je A zeg moet je ook B zeggen dus we hebben het geproefd eigenlijk smaakte het gewoon naar ei en kip haha, ik zal een foto ervan op Facebook zetten. Savonds gingen we gezellig wat eten en drinken met Thomas en Anne, ik dacht me al wat beter te voelen dus besloten we de volgende dag een eiland hopping trip te maken. Dit liep door het niet nakomen an afspraken van de toer company nogal uit op een drama maar gelukkig waren de eilanden wel supermooi zoals je ze vaak ziet op foto's <3. Savonds besloten we ons beklag te doen bij de Tour company maar we werden nogal slecht benaderd en van het kastje naar de muur gestuurd, erg frustrerend was dat. Van klanten service hebben ze daar nog nooit gehoord blijkbaar. De volgende dag ging Christien samen met Thomas duiken, Anne had ook oorontsteking dus besloten we om ons samen te vermaken. Al zaten we meerendeel bij de dokter die me andere pillen gaf en Anne een andere antibiotica en morfine tabletten wilde geven. Dat leek me totaal niet verstandig en adviseerde om eerst deze kuur maar af te wachten. Fijn zo'n dokter :-|. Smiddags kochten we nog wat souvenirs en al snel kwamen Thomas en Christien terug. Ze hadden gave vissen, koralen en schildpadden gezien. Supergaaf!. Savonds gingen we shisha roken in een gezellig cafeetje aan het strand. De rest van de week heb ik bijna alleen maar op bed gelegen, m'n oren werden nog steeds niet beter en ik maakte me zorgen over de aankomende vlucht naar Bali, misschien mag ik wel helemaal niet vliegen. Ik weer naar de dokter toe, die was er niet dus kreeg ik hem aan de telefoon en hij wilde me nog 2 antibiotica kuren geven dus 3 in totaal en morfine tabletten. Dat ging ik dus mooi niet doen en besloot contact op te nemen met de verzekering. Die wilde dat ik naar een goeie dokter ging en gaf het advies niet te vliegen. Toen raakte ik wel een beetje in paniek want ik wist niet meer wat ik moest doen en kon op de dokter ook niet vertrouwen. Toen vertelde iemand mij dat er een oor specialist zat in Puerto Princessa. Hier zouden we de volgende dag toch al naar toe terug gaan. De volgende ochtend gingen we met de minibus naar Puerto Princessa en zijn gelijk naar de dokter gegaan. Die gaf me een nieuwe kuur omdat de andere na 7 dagen nog niet werkte en nog andere tabletten mee. Doordat de druk uit m'n oor is door het gaatje in m'n trommelvlies mocht ik gelukkig wel vliegen, pff wat een opluchting. En ik vond het erg fijn dat er eindelijk een goeie dokter naar m'n oor had gekeken. Normaal in Nederland is het zo vanzelfsprekend maar nu voelde ik m toch wel machteloos zo zonder goeie medische zorg. Laat me wel weer beseffen hoe goed ik het heb in Nederland. Savonds hadden we met een meisje afgesproken die we ook in El Nido hadden ontmoet en zijn we gezellig gaan eten en daarna nog een drankje gedaan bij het hostel. De volgende ochtend vertrokken we naar het vliegveld en we dachten netjes het geld opgemaakt te hebben zodat we niets meer hoefde te wisselen, moesten we vliegveld fee betalen. Wat een onzin is dat zeg pff. Geen werkend pinautomaat in de buurt dus ik in de tricycle naar een pinautomaat, gelukkig werkte m'n pas daar. En dat was gelukkig het enigste probleem bij deze vlucht. Na anderhalf uur vliegen kwamen we aan op Manilla waar we 15u moesten wachten :-o. Gelukkig vermaakte we ons wel met WiFi, koffietjes, theetjes, slapen en rondlopen haha. Toen we eindelijk konden boarden bleken onze stoelen 3 dubbel geboekt te zijn. Maar voordat ik allemaal taferelen in mn hoofd zag van mensen op elkaar gestapeld zei de stewardess dat er nog plaatsen over waren haha. We vielen allebei gelijk in slaap en werden wakker in Bali. Onze volgende bestemming<3 waar ik jullie een volgende keer meer over zal vertellen :-).

Tot snel!
Liefs, Annemarie